نگاهی به قدیمی ترین رنگ کشف شده در جهان
در طی این مطلب به معرفی قدیمی ترین رنگی خواهیم پرداخت که به تازگی توسط دانشمندان کشف شده اند و عمر آن بیش از یک میلیارد سال برآورد شده است.
دانشمندانی از کشورهای مختلف دنیا قدیمی‌ترین رنگهای روی کره زمین را در فسیل سیانوباکتری‌ها کشف کردند و شاید برای شما جالب باشد که بدانید رنگ مورد اشاره یکی از طیف رنگ های صورتی است!
این رنگدانه‌های صورتی روشن مربوط به بقایای برخی از اولین ارگانیسم‌های میکروسکوپی که بیش از یک میلیارد سال پیش دراقیانوس‌ها ساکن شدند، است و به راحتی می توان گفت که کشف آن‌ها می‌تواند پر کننده‌ی یک فضای خالی در رکوردهای فسیلی باشد.
خود رنگ‌ها فسیل‌های ملکولی کلروفیل هستند، رنگدانه‌ای که به گیاهان اجازه می‌دهد نور خورشید را طی فتوسنتز به انرژی تبدیل کنند. اینها در شیل‌های سیاه دریایی کشف شدند؛ رسوباتی که زمان تشکیل آن‌ها هنگامی است که صحرای بزرگ آفریقا اقیانوسی بزرگ بود. ابتدا به نظر می‌رسد رنگ فسیل‌ها قرمز خونی یا بنفش تیره باشد ولی زمانی که استخراج شده، خرد و رقیق می‌شوند، رنگ صورتی کمرنگی به خود می‌گیرند.
این مطالعه صرفا یک پروژه‌ی هنری باستانی نبوده است؛ پژوهشگران به دنبال پر کردن فضاهای خالی در کوردهای فسیلی بودند. در حالیکه می‌دانیم زندگی از موجودات کوچک آغاز شد و سپس به طیف وسیعی از اشکال و اندازه‌های مختلف موجودات، رسید ولی این موضوع که این فرایند دقیقا به چه صورت اتفاق افتاده است، هنوز هم ناشناخته مانده است.
فسیل‌های چندانی از میکروارگانیسم‌های موجود در ۱/۸ میلیارد و ۸۰۰ میلیون سال پیش وجود ندارد، بنابراین آشکار نیست که در حدود ۶۰۰ میلیون سال پیش، چگونه حیوانات بزرگ‌تر شروع به پیدایش کردند. این کشف جدید که به ۱/۱ میلیارد سال پیش بر می‌گردد، قدمی در راستای پر کردن این فضای خالی است. این رنگدانه‌ها توسط سیانوباکتری‌ها که در آن زمان فراوان بودند، تولید شده است؛ هرچند احتمالا این موجودات ریز منبع غذایی کافی برای حمایت از ارگانیسم‌های بزرگ‌تر نبودند.
نور گوئنلی نویسنده‌ی اصلی مقاله می‌گوید:
تجریه و تحلیل دقیق این رنگدانه‌های باستانی اثبات کرد که یک میلیارد سال پیش، این سیانوباکتری‌های ریز اساس زنجیره‌ی غذایی اقیانوس‌ها را تشکیل می‌داده‌اند که این موضوع در توجیه علت عدم حضور جانوران در آن زمان‌ها، کمک‌کننده است. چند صد میلیون سال بعد جلبک‌ها شروع به گسترش کردند و توانستند اشکال بزرگ‌تر حیات را پشتیبانی کنند.
بروکس پژوهشگر ارشد مقاله، نیز می‌گوید:
جلبک‌ها اگر چه میکروسکوپی‌اند ولی با این حال هزاران برابر حجم سیانوباکتری‌ها بوده و منبع غذایی غنی‌تری محسوب می‌شوند. اقیانوس‌های سیانوباکتریایی در حدود ۶۵۰ میلیون سال پیش شروع به ناپدید شدن کردند. در این زمان جلبک‌ها به سرعت گسترش پیدا کردند تا انرژی مورد نیاز تکامل اکوسیستم‌های پیچیده‌تر را فراهم کنند؛ جایی که موجودات بزرگی نظیر انسان‌ها بتوانند در آن‌جا رشد کنند.
منبع: newatlas وtheguardian
بهترین رنگ
